امروزه، چه بخواهیم و چه نه، چه بپذیریم و چه نه، «ناترازی تولید و مصرف» که با توجه به گسترده شدن بازۀ زمانی و شدت آن در سال‌های گذشته شاید «کمبود برق» تعبیر بهتری از آن باشد، جزوی از زندگی روزمره در ایران شده و در این چهارچوب، شاید دیگر برون‌رفت از این مشکل ممکن نیست؛ بلکه انتخاب بهترین رویکرد برای به حداقل رساندن آسیب ناشی از این همزیستی تنها راه حل به شمار می‌رود.

بدیهی است دود آتش آسیب به صنایع، با حجم مختلف مصرف برق، به چشم آحاد اجتماع می‌رود و فرزندان نابهنجاری چون تورم فزاینده ناشی ازکاهش تولید، کاهش اشتغال مفید و بیکاری، افزایش خروج ارز و … را به‌همراه می‌آورد.

بهترین و شاید تنها راهکار موجود برای نهاده‌های صنعتی و حتی تجاری در این شرایط خودتأمینی برق، با استفاده از در دسترس‌ترین منابع اولیۀ انرژی بخصوص منابع تجدیدپذیر با رعایت نیازهای فنی آنها، و رفع وابستگی به شبکه سراسری با هدف کمک به شبکه سراسری برق به‌عنوان وظیفۀ ملی و نیز ارتقاء سطح امنیت تأمین برق نهادۀ مزبور خواهد بود. در غالب موارد اصلی‌ترین رویکرد برای خودتأمینی، تولید برق به‌صورت منفصل از شبکۀ سراسری خواهد بود؛ بدیهی است این الگو، علی‌رغم مزایای جدی آن بخصوص در شرایط حاضر، با مشکلات و چالش‌های جدی دست به گریبان است که در اینجا به برخی از آنها اشاره می‌شود:

محدودیت منابع اولیه: در برخی شرایط، منهای آنچه در بالا در موارد کاربرد تولید جزیره‌ای در خودتأمینی صنایع و شرکت‌ها مطرح شد، این الگوی تولید کاربردهای ارزشمندی بخصوص در مناطق با دسترسی سخت نیز دارد. از این رو، ممکن است در بسیاری موارد موضوع محدودیت دسترسی به سوخت و منابع، به چالش جدی تبدیل شود که می‌تواند نوع فناوری‌های مورد استفاده را محدود نموده و منجر به هزینه‌های بالاتر و وابستگی به سوخت‌های وارداتی شود.

قابلیت اطمینان و پایداری: حفظ تأمین پایدار برق می‌تواند به‌دلیل ظرفیت تولید محدود و تغییرپذیری منابع انرژی تجدیدپذیر (مانند خورشیدی و بادی) چالش‌برانگیز باشد. نوسانات فرکانس و ولتاژ و آسیب‌های ناشی از ان به مولدها و تجهیزات برقی مورد استفاده بخشی از پیامدهای این موضوع به‌ شمار می‌روند.

ذخیره‌سازی انرژی: در حالت جزیره‌ای، راه‌حل‌های ذخیره‌سازی انرژی (مانند باتری‌ها) برای متعادل‌سازی عرضه و تقاضا بسیار مهم هستند، به‌ویژه هنگام استفاده از منابع انرژی در حال تغییر تجدیدپذیر. با این حال، عدم انتخاب صحیح و استفاده هوشمندانه از سیستم‌های ذخیره‌سازی نیز می‌تواند چالش‌های فراوان مانندهزینۀ بالا و ظرفیت محدود به همراه داشته باشد.

مدیریت بار: مدیریت مؤثر بار و تعادل هوشمندانۀ تولید و مصرف در حالت جزیره‌ای، برای اجتناب از خاموشی یا بارگذاری بیش از حد سیستم‌ها و آسیب به آنها، بسیار حیاتی است.

نگهداری و تخصص فنی: خودتأمینی برق با استفاده از الگوی کارکرد جزیره‌ای و چالش‌های فناورانۀ آن و نیاز به نیروی متخصص، ممکن است باعث تحمیل هزینه‌های سربار قابل ذکر به سازمان شود. بعلاوه، مکان‌های دورافتاده ممکن است فاقد تخصص فنی لازم برای نگهداری و بهره‌برداری از سیستم‌های تولید برق باشند. این می‌تواند منجر به زمان‌های طولانی‌تر خاموشی و افزایش خطرات عملیاتی شود.

تأثیرات زیست‌محیطی: عدم استفاده صحیح از تجهیزات مناسب مورد نیاز راه‌اندازی نیروگاه جزیره‌ای در هر محدودۀ توانی، به‌ویژه اگر به سوخت‌های فسیلی وابسته باشد، بسته به روش‌های تولید استفاده شده، ممکن است تأثیرات زیست‌محیطی قابل توجهی وجود داشته و حداقل منجر به چالش‌های نظارتی شود.

قابلیت اقتصادی: هزینه تولید برق در حالت جزیره‌ای می‌تواند بالاتر از سیستم‌های متصل به شبکه باشد.

ادغام انرژی‌های تجدیدپذیر: در حالی که ادغام منابع انرژی تجدیدپذیر برای پایداری مفید است، می‌تواند پیچیدگی‌هایی در مدیریت شبکه برق جزیره و قابلیت اطمینان ایجاد کند.

با پرداختن به این چالش‌ها، معمولاً نیاز به راه‌حل‌های نوآورانه، سرمایه‌گذاری در فناوری و برنامه‌ریزی دقیق برای اطمینان از تأمین پایدار و قابل اعتماد برق وجود دارد.

آنا نیرو: همراه متعهد، هوشمند، نوآور شما در تأمین برق